حافظه های فلش مموری (Flash Memory) هم اکنون در انواع شکل ها، اندازه ها و رنگ ها یافت میشود، و به راحتی میتوان گفت که در حال حاضر بیش از چند میلیون مدل از آن ها قابل دسترس است. هم اکنون میتوان هر وسیله ای را به یک دستگاه ذخیره سازی اطلاعات با رابط USB تبدیل نمود.

اما جالب است بدانید که فلش مموری ها در دو دسته بندی کلی قرار میگیرند که به جز ظاهر و اندازه آنها، تنها در برخی از قسمت ها متفاوت اند.


فلش مموری های (COB (Chip On Board

فلش های COB که چیپست های آن روی یک برد مستقر هستند از انواع اولیه Flash Memory ها هستند که از همان ابتدا و با ورود رابط USB 1.1 عرضه شدند. در حال حاضر میتوان حافظه هایی را یافت که از نوع USB 2.0 (که بیشترین فراوانی بین کاربران را دارند) و USB 3.0 هستند و جزء دسته بندی COB ها قرار بگیرند.

فلش مموری ها از دو قسمت تشکیل شده اند قسمت اول کنترلر و قسمت دوم چیپست حافظه.

در نوع COB هر دو چیپست روی برد قرار دارند و با بازکردن پوشش پلاستیکی مموری، میتوان آنها را مشاهده نمود.
نوع COB مموری ها در اشکال مختلف و با اندازه های گوناگون تولید شده است، حتی آنهایی را میتوان یافت که نسبت به COB های سنتی و قدیمی بسیار کوچکتر و باریکتر باشند اما جزء دسته بندی UDP ها که جلوتر توضیح خواهیم داد، قرار نمیگیرند.

برخلاف نوع قدیمی فلش مموری ها، COB های جدید بعد از خرابی سخت افزاری نظیر شکستن، قابل تعمیر نمیباشند، اما فلش مموری های اولیه بعد از شکستن و ارسال به کارخانه، قابل تعمیر بوده اند.


فلش مموری های(UDP (USB Dick in Package:

UDP ها نسبت که COB ها بسیار کوچکتر طراحی و ساخته شده اند. این مموری ها از نظر اندازه تنها شبیه به یک چیپ از چیپست های COB ها هستند.

UDP ها همانند COB ها از دو قسمت اصلی کنترلر و حافظه تشکیل شده اند، اما این دو قطعه در یک قطعه جامد همانند یک IC جای گرفته است، همین یک پارچه شدن قطعات باعث شده فلش مموری در برار ضربه و شوک و همچنین آب مقاوم باشد، این گفته به این معنی نیست که به طور کامل آسیب پذیر نخواهند بود، اما نسبت به نوع COB از مقاومت بالاتری برخوردار خواهند بود.

در ابتدای ورود UDP ها قیمت آنها بسیار بالا بود، اما با گسترش تکنولوژی تولید آنها، هم اکنون میتوان با پرداخت هزینه یک COB صاحب یک فلش مموری UDP شد.